Forum Eerste Wereldoorlog

[Stan Mardaga]

Mijn grootmoeder was in Duits krijgsgevangenschap waar ze in 1916 bevallen is van mijn vader, Albert Mardaga. Pas na de oorlog in 1918 kwamen ze terug in België. Als kind hoorde ik haar ooit zeggen "onze Bert heb ik toen in leve moeten houden met koolrapen bladeren".
In Juli ben ik de Last Post en het Flanders Field museum gaan bezoeken. Ook de oorlogskerkhoven van Passendale en Vladslo (nog steeds indrukwekkend) en heb er volgend gedicht over geschreven

14 - 18

Te veel helden, tegen wil en dank.
Zij rusten stil, voldoende diep
in vrede en vergankelijkheid
onder ’t malse westhoekgras,
honderd lentes mooier groen.

Hoogwaardig slagveldslijk door
‘t vermengde bloed van opgefokte,
opgejutte, bij toeval, vriend en vijand.
Helden, ’t gras bij loopgraven
herleeft onverwoestbaar groen.

Voor altijd geliefd, gevelde held.
Lak aan orders, taal, rang, kabaal.
Helden, helden, rijen lang.
Eeuwig stil, nooit meer bang.
Versteende getuigen, gras vredig groen.

Vlaamse velden, weer en wind.
Getallen, namen graf naast graf,
mijlen lang, verweren traag.
Ook onbekend, ooit bemind!
Drijvende wolken, verloren tranen
verdampen in ’t zilte poldergras.

Stan Mardaga 2014

[Lingekopf]

Mooi verhaal, bedankt! Het is verplaatst naar Kunst, waar het duidelijk thuis hoort
_________________
"Setzen wir Deutschland, so zu sagen, in den Sattel! Reiten wird es schon können..... "
"Wer den Daumen auf dem Beutel hat, der hat die Macht."
Otto von Bismarck, 1869

[kloefeleize]

Mooi Stan. Zonder in de gebruikelijke pathetiek te vervallen.

[Pegoud]

Knap geschreven, Stan en btw welkom op het forum! Mooie binnenkomer zullen we maar zeggen.
Mag ik vragen waarom je grootmoeder in krijgsgevangenschap is geraakt?

Gr P
_________________
Wie achter de kudde aanloopt, sjouwt altijd door de stront.

[Blastmaster1972]

[Stan Mardaga]

Over mijn grootmoeder, mevrouw Margriet Mardaga Paradis waarom ze is opgepakt en na een beperkte tijd in de gevangenis van Hasselt te verblijven, begin 1916 naar Duitsland vervoerd tot het einde van de oorlog in 1918.
Samen met vijf anderen dorpsgenoten van het Limburgse As zou ook zij verklikt geweest zijn door een dame uit het Luikse omdat ze mee hielp mensen de grens over smokkelen naar Nederland.
Mijn grootmoeder in onze kindertijd werd door jong en oud in de buurt ‘paet’ genoemd (dialect voor ‘meter’). Ikzelf was een aankomende puber toen ze begin jaren zestig stierf, en zelden dat ik haar, ook anderen, over de oorlog hoorde praten en al helemaal niet waar kinderen bij waren. Ze was voor ons, haar kleinkinderen en familie, ook nooit een heldin, temeer omdat ik mij herinner dat ze ooit vertelde dat ze op een van haar fietstochten een geladen revolver moest mee nemen bij de spullen in haar korf, “was ik blij dat ik met dat gevaarlijk ding terug thuis was” vertelde ze lachend, “want ik had meer schrik van die revolver dan van al die Duitse soldaten onderweg”.
Helden, zouden ze werkelijk bestaan???

[Yvonne]

Pakkend!
_________________
Met hart en ziel
De enige echte

https://twitter.com/ForumWO1

[Yvonne]

Ik heb van Stan foto's ontvangen al een poos terug en deze zet ik zo spoedig mogelijk in dit topic.
_________________
Met hart en ziel
De enige echte

https://twitter.com/ForumWO1

[Yvonne]

Margriet Mardaga Paradis 14-18




_________________
Met hart en ziel
De enige echte

https://twitter.com/ForumWO1

[Yvonne]

Hier iets duidelijker:

_________________
Met hart en ziel
De enige echte

https://twitter.com/ForumWO1

[Stan Mardaga]

[Yzerlinie]

Mooi geschreven.

[Stan Mardaga]

[Yvonne]

Erg mooi
_________________
Met hart en ziel
De enige echte

https://twitter.com/ForumWO1